Nazwa polska – Tallin, od 1219 roku do 1917 roku Rewel (estoński Reval). Położony na północy kraju nad Zatoką Tallińską (część Zatoki Fińskiej). Liczy 397 150 (1 stycznia 2003; około 29% ludności całej Estonii) mieszkańców.
Centrum naukowo – kulturalne Estonii. Siedziba Estońskiej Akademii Nauk oraz instytutów naukowo-badawczych, 4 szkoły wyższe (dwa uniwersytety). Muzea między innymi: sztuk pięknych, historyczne, miejskie, budownictwa ludowego (na otwartym powietrzu). Opery, koncerty, wystawy sztuki i antyczne sklepy.
Centrum administracyjne i polityczne oraz stolica Estonii. Węzeł kolejowy i drogowy, port lotniczy, główny port morski w kraju (port w Tallinie zaprojektował Tadeusz Apolinary Wenda).
Tallinn jest centrum gospodarczym Estonii. Rozwinięty przemysł maszynowy, chemiczny, metalurgiczny, stoczniowy, elektrotechniczny, poligraficzny, włókienniczy, odzieżowy, celulozowo-papierniczy, obuwniczy, spożywczy (głównie rybny). Stocznia remontowa. Fabryka nart i łodzi sportowych.
Ośrodek turystyczny, starówka miasta została wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO. Centrum olimpijskie żeglarstwa jachtowego.
Historia
Powstał w X wieku jako osada targowo-portowa estońskiego grodu Kalewanlinna (stąd rosyjskie Koływań) i odgrywał ważną rolę w kontaktach handlowych krajów nadbałtyckich. W 1219 roku Dania (Waldemar II) opanowała osadę, rozbudowała umocnienia i uczyniła gród swoją siedzibą. Od 1219 do 1917 roku pod nazwą Reval. Po klęsce Duńczyków pod Bornhöved w 1227 roku, Tallinn przeszedł w ręce Kawalerów Mieczowych. Przeprowadzili oni lokację na prawie niemieckim w 1230 roku – prawa miejskie. W 1248 roku, po odzyskaniu miasta przez Duńczyków, potwierdzono prawa miejskie na zasadach lubeckich. Od 1285 roku członek Hanzy. W 1346 roku wraz z Estonią sprzedany przez Danię zakonowi krzyżackiemu. Rozwijał się pośrednicząc w handlu miast hanzeatyckich z Rusią. Po upadku państwa zakonnego opanowany w 1561 roku przez Szwecję. Po przyłączeniu w 1710 roku do Rosji port wojenny i stolica guberni. Od XVIII wieku ośrodek przemysłu manufakturowego (tkacki, skórzany, papierniczy). Po likwidacji twierdzy (w 1867 roku) i połączeniu linią kolejową (w 1870 roku) z Petersburgiem rozwój portu (trzeci pod względem wielkości w Imperium Rosyjskim) i wielkiego przemysłu (zwłaszcza metalurgicznego). Od połowy XIX wieku ośrodek estońskiego ruchu narodowego i kulturowego. W czasie rewolucji w latach 1905-07 miejsce strajków i powstania marynarzy (krążownik Pamiat’ Azowa). W latach 1918-40 stolica niepodległej Estonii, potem (do 1990 roku) Estońskiej SRR. W latach 1941-44 pod niemiecką okupacją. Miasto poważnie zniszczone podczas II wojny światowej. W ostatniej dekadzie XX wieku miasto stało się jednym z centrów bezprzykładnej w dziejach, bo pokojowej, walki Bałtów o prawo do własnej odmienności, oryginalnej kultury i tradycji, o niepodważalne prawo do wartości drogich zachodniemu światu. Od 1991 roku Tallin jest ponownie stolica niepodległej Estonii.
