Asko Künnap
Kiedy świat się kończy
To jest jak ściana rysująca się coraz wyraźniej w ciemnościach
Pod tym- nasze niebo bielsze niż zęby
Pełne czarnych kropek, dziurek, punktów
W zadrukowanym papierowym dachu moich dni
Kiedy świat się kończy
Oczy wszystkich minionych ludzi
Których kiedykolwiek kochałem
Są nagle tak blisko że moja własna skóra wygląda
Jak płaszcz niedbale zarzucony na ramiona
Kiedy świat będzie się kończył
Zgasną ostatnie światła w nocnym pociągu,
Galaktyki w filiżankach zatrzęsą się
I powoli, bardzo powoli rozpocznie się eksplozja
Która – jak się obawiam -w czasie przewijania dnia do początku
i przesłuchiwania nagrań później w domu
z pewnością utworzy słowo: „ty”
Tłumaczenie: Klara Sielicka-Baryłka z języka angielskiego.
