Święta Bożego Narodzenia zostały ustanowione w IV wieku, w Estonii zaczęto je obchodzić wraz z chrystianizacją kraju – pojawieniem się chrześcijańskich najeźdźców.
Pierwsze publiczna choinka bożonarodzeniowa została postawiona na rynku starego miasta w Tallinie w roku 1441.W latach 1523-1526 w Estonii przeprowadzono reformację. W 1691 roku Nowy Rok ustanowiono oficjalnym świętem.
W drugiej połowie XIX wieku, od ludności niemieckojęzycznej został zapożyczony zwyczaj przynoszenia do domu choinki, przy upowszechnieniu pomogły szkoły i dwory. W rodzinach chłopskich zwyczaj ten przyjął się na początku XX wieku. Tradycja rozdawania prezentów przez Św. Mikołaja została spopularyzowana w całej Estonii w pierwszym ćwierćwieczu ubiegłego stulecia.
Święta Bożego Narodzenia zostały oficjalnie zakazane podczas okupacji przez Związek Radziecki. Ograniczono je wtedy do świętowania Sylwestra i Nowego Roku. Pomimo tych zakazów nie zaprzestano obchodzenia świąt i ogromna liczba Estończyków uczestniczyła w tym czasie w bożonarodzeniowej mszy. Uczestniczenie we mszy świętej było poprzedzone zapalaniem zniczy na grobach bliskich. Zwyczaj ten stał się pokojowym ogólnokrajowym sposobem protestu przeciwko sowieckiej ideologii i ateistycznej propagandzie. Boże Narodzenie pomimo, że traktowane oficjalnie jako dzień pracy było obchodzone w domach razem z rodziną i bliskimi przyjaciółmi. Dzięki politycznym zmianom w późnych latach osiemdziesiątych Boże Narodzenie, bożonarodzeniowa choinka, święty Mikołaj odzyskały znów oficjalne uznanie. Parę lat później, po odzyskaniu już pełnej niepodległości Boże Narodzenia stało się ponownie narodowo – religijnym świętem.
